Od 14 sierpnia w byłym pałacu Tyszkiewiczów na Zatroczu – /Užutrakio dvaro sodybos rūmai/ otworzy swoje podwoje wystawa twórczości Stanisława Bohusz-Siestrzeńcewicza (1869 Niemenczynek koło Wilna–1927 Warszawa). Wystawa została zorganizowana przez Muzeum Okręgowym w Suwałkach i jej kuratorem jest Eliza Ptaszyńska. Prezentowane są na niej obrazy olejne, akwarele, rysunki piórkiem, projekty, studia, ilustracje – różnorodny i interesujący dorobek artysty wykształconego w Szkole Rysunkowej Iwana Trutniewa w Wilnie, a następnie w cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, 1887-1894, i Akadémie Julian w Paryżu, 1894. Artysta pięć lat, 1895-1900, spędził w Monachium w kręgu artystów skupionych wokół Józefa Brandta. Po powrocie do Polski przebywał najczęściej w Warszawie, odwiedzając jednak Wilno i okolice. 1907 roku ponownie osiadł w ukochanym Wilnie, które opuścił, już na zawsze, w 1920 roku, gdy miastu zagroził zbliżający się front wojny polsko-bolszewickiej.  

Twórczość Stanisława Bohusz-Siestrzeńcewicza jest różnorodna. Popularność przyniosły mu sceny rodzajowe o motywach zaczerpniętych z życia i obyczajów podwileńskich wsi i miasteczek. Przedstawiał najczęściej jarmarki, wiejskie zaloty, sianokosy, targowanie koni. Wielką popularnością cieszyły się rysunki piórkiem o tej tematyce, wydane dwukrotnie po latach w tekach litografii. W 1900 roku wszedł w nurt sztuki modernistycznej o uniwersalnych tematach. Do najbardziej znanych z tego okresu należą obrazy Gejsza, Impromtu, Mały faun.  W tym czasie stworzył także wiele portretów ziemiaństwa kresowego, których dwory chętnie odwiedzał. W latach 1908-1914 artysta był współtwórcą kabaretu Ach!, którego jednorazowe, coroczne przedstawienia realizowane były dzięki udziale przedstawicieli wileńskiej socjety. W trudnych latach pierwszej wojny światowej Bohusz-Siestrzeńcewicz malował duże formatami sceny rodzajowe o symbolicznych treściach, np. Uliczka w Wilnie. Stale wracał do ulubionych podwileńskich motywów.
​
Prace pokazane na wystawie pochodzą ze zbiorów z Muzeum Narodowego w Warszawie i Poznaniu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Mazowieckiego w Płocku, Muzeum Okręgowego w Lesznie oraz licznych kolekcji prywatnych.  Część dzieł pochodzi ze zbiorów litewskich. Użyczyli ich Litewskie Muzeum Narodowe w Wilnie, Litewskie Muzeum Narodowe Sztuki w Wilnie, Muzeum Dziedzictwa sakralnego w Wilnie.
Wystawa realizowana jest dzięki wsparciu programu INTERREG oraz Miasta Suwałki.
Na Zatoczu wystawa będzie czynna do 10 października 2021r.